Τροχαία δυστυχήματα: Απλά κάνουμε στατιστική!

              Δεν περνά ημέρα, που να μη θρηνήσουμε στους δρόμους της Κρήτης κάποιο θύμα ή θύματα στην άσφαλτο. Έχουμε δυστυχώς συνηθίσει να ακούμε κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων για αυτοκίνητα ή μηχανές που ξέφυγαν από τον έλεγχο, που μπήκαν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, που χτύπησαν σε κολώνα φωτισμού, που συγκρούστηκαν μετωπικά κλπ. Και ακολουθεί ο αριθμός των θυμάτων.  Είναι μια κατάσταση που βαρύνει το νησί μια που κάθε χρόνο μετράει ένα χωριό ολόκληρο σε νεκρούς και τραυματίες.

     Πολλοί από μας κάπου μέσα τους πιστεύουν ότι δεν θα μας συμβεί. Ότι για κάποιο λόγο εμείς θα τη σκαπουλάρουμε και ότι πάντοτε το κακό συμβαίνει στους άλλους. Μέχρι που….  Μα είμαστε τελικά τόσο ανόητοι; Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι για τα τροχαία δυστυχήματα φταίει η «κακιά ώρα», ή η ατυχία;

       Δυστυχώς φαίνεται ότι η κουλτούρα μας σ αυτό το πολύπαθο νησί, συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των δυστυχημάτων. Η καταξίωση μέσα από την κατανάλωση αλκοόλ, το «παρεάκι», ανά πάσα στιγμή και πάντα με τη συνοδεία αλκοόλ, η κουλτούρα της «επιθετικής οδήγησης» , η οποία στηρίζεται στην ανάγκη για επίδειξη, η ελλιπής κοινωνική υπευθυνότητα, ο ατομικισμός και η άγνοια βασικών θεμάτων κυκλοφοριακής αγωγής είναι σημαντικοί παράγοντες των τροχαίων. Βάλτε τώρα επιπλέον το άθλιο οδικό δίκτυο της Κρήτης και όχι μόνο του ΒΟΑΚ και τα ασυντήρητα αυτοκίνητα οπότε έχετε το εκρηκτικό μίγμα των τροχαίων δυστυχημάτων.

    Πως όμως αντιμετωπίζεται αυτό; Πρώτα από όλα πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα από όλους. Γιατί σίγουρα  δεν είναι!  Το τροχαίο δυστύχημα το θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικό γεγονός και αυτή η θεώρηση είναι που δεν μας αφήνει να το δούμε στις πραγματικές του διαστάσεις. Απλά το έχουμε συνηθίσει και όσο και αν κάποιοι, κάποιες φορές μουρμουρίζουν, ή εκφράζουν τη λύπη τους για τα θύματα, στην πραγματικότητα νομίζουμε ότι δεν μας αφορά!

     Πρώτη προτεραιότητα λοιπόν σημαίνει ότι όλοι οι φορείς πρέπει να δουν το θέμα από ουσιαστική άποψη. Η τροχαία να συγκρουστεί κάποια στιγμή με τη «δύσκολη» πραγματικότητα του αλκοόλ στην οδήγηση. Με κατεστημένες συνήθειες. Τακτικοί και συνεχείς έλεγχοι σε γνωστά σε όλους σημεία και ώρες. Η πολιτεία, και η αυτοδιοίκηση σε συνεργασία για τη διενέργεια συνεχούς, έντονης και αξιόπιστης καμπάνιας. Μπορούν να το κάνουν. Τα επιμελητήρια, οι καταστηματάρχες, να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί στην πρόληψη. Στην παιδεία, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα σχολεία αλλά και κάθε εκπαιδευτικός ξεχωριστά, να κατανοήσουν ότι η κυκλοφοριακή αγωγή σε συνδυασμό με την κοινωνική αγωγή, είναι αγωγή ζωής και πολιτισμού.

Θα μου πείτε εντάξει, όλοι τα ίδια λέμε, ναι πρέπει ετούτο πρέπει εκείνο, αλλά από πράξεις;  Ναι δυστυχώς από πράξεις πάσχουμε και για αυτό τα λόγια είναι πολλά και οι πράξεις ελάχιστες. Αν δεν  ξεκινήσουμε όμως κάτι να κάνουμε όλοι, τότε απλά θα κάνουμε ζοφερή στατιστική!!!