Ω! Τι κόσμος Μπαμπά!

Μέσα από τη σύγχρονη τεχνολογία, οι σκηνές από τα γεγονότα που διαδραματίζονται διεθνώς, έρχονται και μας βρίσκουν ωμές, θεαματικές, αμείλικτες.
Πότε με τη μορφή ενός παιδιού που κείτεται στην αμμουδιά τον αιώνιο ύπνο, πότε με την ένταση των απανωτών πυροβολισμών ή με την ακόμη μεγαλύτερη ένταση των εκρήξεων, με την φρικιαστική εικόνα εκατοντάδων πτωμάτων ακόμη με την αποτρόπαιη εικόνα αποκεφαλισμών.
Ωστόσο εμείς εδώ και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες από τη μία συνεχίζουμε και πρέπει να συνεχίζουμε, την καθημερινή μας ζωή. Χαλαρώνουμε στα σπίτια μας, συναντιόμαστε στα καφέ και στα εστιατόρια, συζητάμε με φίλους, ερωτευόμαστε. Συχνά κάνουμε πολιτικές συζητήσεις και αναλύσεις του καναπέ ή σοβαρότερες. Μας απασχολεί η λιτότητα, η μείωση των συντάξεων, η αβεβαιότητα για το μέλλον?
Από την άλλη όμως μας απασχολεί και η βία όπως παρουσιάζεται στην καθημερινή ειδησεογραφία. Μας δημιουργεί απορίες, μας γεμίζει ενοχές. Μας κάνει να διαφωνούμε για το ποιος φταίει. Μας δημιουργεί στην ουσία μικρές ή και μεγαλύτερες εστίες μίσους, μίσους αναμεταξύ μας. Συχνά χάνουμε το μέτρο. «όπως έστρωσε η Γαλλία θα κοιμηθεί»..ήταν η δήλωση Έλληνα βουλευτή που αρέσκεται να θεωρεί εαυτόν αιρετικό φιλόσοφο?Κάποιοι πάλι βρήκαν ευκαιρία να επαναλάβουν ότι για όλα φταίει ο διεθνής ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός, η πολιτική των Αμερικάνων, των Ρώσων, των Γάλλων, δηλαδή όταν λυθεί το πρόβλημα του παγκόσμιου καπιταλισμού θα λυθούν και τα προβλήματα ως δια μαγείας?Άλλοι, πρότρεξαν να επισημάνουν τους κινδύνους από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αρκετοί αναλώθηκαν στο να τσακώνονται με το φίλο τους γιατί έβαλε ή δεν έβαλε τη Γαλλική σημαία στο προφίλ του στο facebook.
Βέβαια όσο εύκολα καταλογίζουμε ευθύνες στον καθένα, τόσο ευκολότερα αποβάλλουμε τις όποιες δικές μας ενοχές. Τόσο δυσκολότερα όμως συμβάλλουμε στο να διορθωθούν τα πράγματα.
Ο πολίτης που λειτουργεί με μίσος και οργή, είναι καταδικασμένος να δεχτεί μίσος και οργή. Είναι βέβαιο ότι όταν κυριαρχούν αυτά τα δύο συναισθήματα ο κόσμος κατρακυλά στο χάος.
Στις μέρες μας τον τρόπο ζωής μας, την ελευθερία μας να κινηθούμε οπουδήποτε, να συζητήσουμε με τον οποιονδήποτε, την ελεύθερη σκέψη, τις πολιτισμικές μας εκφράσεις, το δικαίωμά μας στην ίδια τη ζωή, κάποιοι τα επιβουλεύονται και το φωνάζουν! Φωνάζουν πως μισούν ό,τι εκφράζει γενικά ο δυτικός πολιτισμός, ο πολιτισμός στον οποίο συμμετέχουμε και θέλουμε να συμμετέχουμε. Ένας πολιτισμός που γεννήθηκε μέσα από πολέμους, αιώνιο μίσος μεταξύ των ευρωπαίων και σφαγές όπως εκείνη του τελευταίου πολέμου. Όμως τα τελευταία 70 χρόνια έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δημοκρατία και η ελευθερία που απολαμβάνουμε είναι υπό την εγγύηση των κρατών μας και τα ευρωπαϊκά κράτη εκλέγουν τις Κυβερνήσεις τους. Όσο και να διαφωνούμε με την πολιτική τους έχουμε το δικαίωμα με την ψήφο μας να τις αλλάξουμε. Ωστόσο τις κρίνουμε και τις κατακρίνουμε. Μέχρι εκεί όμως. Το να τους βάζουμε στο ίδιο σακί με εκείνους που σκοτώνουν στο όνομα του μίσους πάει πολύ..
Ο μόνος τρόπος να αμυνθούμε αποτελεσματικά είναι ακριβώς η επιμονή μας σ αυτόν τον πολιτισμό. Η επιμονή μας στη Δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία στη σκέψη, στην έκφραση, στη διαφορετικότητα. Όμως δεν θα πρέπει να είμαστε αφελείς. Είναι γνωστό ότι η δημοκρατία και η ελευθερία που θέλουμε να απολαμβάνουμε δίνουν ενδεχομένως ευκαιρίες σ αυτούς που τα επιβουλεύονται. Οι ευκαιρίες αυτές δυστυχώς, πάντα θα υπάρχουν. Η λύση όμως στο να αποφύγουμε τον τρόμο δεν είναι να τον δημιουργήσουμε εμείς. Ας είμαστε λοιπόν ψύχραιμοι, χωρίς να εφησυχάζουμε όμως!