Οι φανατικοί, ξερόλες αυλοκόλακες…

        Τους βλέπουμε παντού, ειδικά στη χώρα μας, είναι είδος ενδημικό.
        Συνήθως έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι ξέρουν πολλά, ότι έχουν το απόλυτο δίκιο σ αυτό που πιστεύουν και προσπαθούν να το εφαρμόσουν παντού.

      Φανατικοί οπαδοί του «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Συνήθως διπλαρώνουν εκείνους που έχουν εξουσία, τους κολακεύουν και προωθούν μέσω αυτών τις επιδιώξεις τους.

      Η ένταση με την οποία υποστηρίζουν την ημιμάθειά τους, κάνει πολλούς και ειδικά όσους είναι καλοπροαίρετοι και εύπιστοι να σκέφτονται ότι μάλλον έχουν δίκιο. Ότι δεν μπορεί,  για να υποστηρίζουν τόσο φανατικά αυτό που υποστηρίζουν, υποστηρίζουν το σωστό.

      Συνήθως οι φανατικοί ξερόλες, είναι στη δεύτερη γραμμή. Έχουν ψυχολογική ανάγκη να ασκήσουν εξουσία και προσπαθούν να λειτουργήσουν ως υποβολείς της, δημιουργώντας την αίσθηση σ αυτούς που είναι επικεφαλής, ότι αυτοί και μόνο αυτοί ξέρουν τι είναι το σωστό να κάνουν.

      Είναι οι Ρασπούτιν της κάθε εξουσίας. Είναι η καμαρίλα του αρχηγού, το ιδιαίτερο γραφείο του Υπουργού ή του Προέδρου ή ακόμη και ο «φίλος» οποιουδήποτε έχει κάποιου είδους εξουσία.
     Αυτοί είναι που  παρασύρουν συχνά σε λάθος αποφάσεις, που δείχνουν λάθος δρόμους και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις.
   Κάποιος από αυτούς παρέσυρε τον τότε Πρωθυπουργό να πει το γνωστό «Λεφτά υπάρχουν», κάποιος άλλος παρέσυρε άλλον Πρωθυπουργό να μιλήσει για “success story” κάποιος άλλος παρασέρνει το σημερινό πρωθυπουργό να υποστηρίζει ύποπτες διατάξεις για offshore εταιρείες ή να μιλάει για περήφανη διαπραγμάτευση…
   
    Όμως οι φανατικοί ξερόλες, έχουν  κυρίως ίδια συμφέροντα. Η άτυπη εξουσία που συνήθως παίρνουν, τους ενθαρρύνει να τα υποστηρίξουν σθεναρά και κάθε πρότασή τους, αποσκοπεί συνήθως και σε δική τους ικανοποίηση.
    Ενώ προβάλλουν δήθεν απόψεις για το κοινό καλό, κοιτάζουν απλά την πάρτη τους. Όμως για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, ευθύνη έχουν και εκείνοι, οι οποίοι άκριτα τους ακούνε και πιστεύουν χωρίς πολλά -πολλά εκείνα που τους υποβάλλουν.
    Αγνοούν εύκολα τις θεσμικές διαδικασίες, χάνουν επαφή με την πραγματικότητα και τελικά εκτίθενται, δεδομένου ότι όταν η εξουσία τους φθείρεται, οι φανατικοί ξερόλες και κόλακες, είναι εκείνοι που πρώτοι εγκαταλείπουν το σκάφος.
  
Πάμπολλα τα παραδείγματα στην πολιτική αλλά και αλλού. Προφανώς σ αυτούς δεν υπάρχει ιδεολογία, δεν υπάρχει ηθικός μπούσουλας. Έγκειται λοιπόν στους ηγέτες να τους καταλαβαίνουν και να τους αγνοούν, αν θέλουν να είναι ηγέτες. Έγκειται επίσης στα δημοκρατικά ανακλαστικά των πολιτών να απομονώνουν και να στηλιτεύουν αυτά τα φαινόμενα.