Οι ειδήσεις είναι δυσάρεστες…

Ξεκίνησε σήμερα να λειτουργεί η νέα πλατφόρμα της ηλεκτρονικής σελίδας της Νέας Τηλεόρασης? σκοπός είναι να διαβάζεται καλύτερα, να μπορεί καθένας να βρίσκει ευκολότερα την είδηση που θέλει, να είναι γενικά πιο ευχάριστο το περιβάλλον ενημέρωσης.

Όμως δυστυχώς, δεν μπορεί να επηρεάσει τις ειδήσεις. Δεν μπορεί να βοηθήσει τα προσφυγόπουλα που χάθηκαν στο Φαρμακονήσι, δεν μπορεί να δημιουργήσει και άλλες θέσεις στους παιδικούς σταθμούς, δεν μπορεί να βελτιώσει το χάλι των νοσοκομείων, δεν μπορεί να αποτρέψει τα τροχαία δυστυχήματα και να επαναφέρει τα θύματα.

Για όλους όσους ασχολούνται με την καταγραφή και την παρουσίαση της είδησης, σε ηλεκτρονικά ή έντυπα ΜΜΕ, είναι σχεδόν κανόνας η καταγραφή και παρουσίαση δυσάρεστων ειδήσεων. Είναι τόσες πολλές, που έχει φτάσει πια να θεωρείται φυσιολογικό?δημιουργεί αυτό που αποκαλούμε Κυνισμό της καθημερινότητας και συχνά αποτελεί απλά μια διεκπεραιωτική διαδικασία. Η δυστυχία δεν αποτυπώνεται με αριθμούς. 14 παιδιά και βρέφη πνίγηκαν διαβάσαμε στο Φαρμακονήσι, όμως η φωτογραφία του μικρού Αϋλάν, στην παραλία της Αλικαρνασσού, εκείνη μας συγκλόνισε. Είναι φρικτό να αναρωτιέσαι πόσα παιδάκια ενδεχομένως χάνονται την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές?

Έτσι όλοι εμείς που κάθε μέρα γινόμαστε διαμεσολαβητές της είδησης, έχουμε τεράστια ευθύνη. Η συχνή παρουσίαση της δυστυχίας, την κάνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Δημιουργεί εθισμό και σιγά -σιγά, παύει να μας συγκλονίζει. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί κατά τη γνώμη μου με τα τροχαία δυστυχήματα. Είναι τόσα πολλά και σε καθημερινή βάση που απλά συνηθίσαμε πια και δεν πολυδίνουμε σημασία. Όμως ποιος είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου όταν οι ειδήσεις είναι σχεδόν μόνιμα δυσάρεστες έως φρικτές; Πως διαμορφώνει την ισορροπία όχι μόνο μέσα του, αλλά στον τρόπο απόδοσης των γεγονότων ώστε η είδηση να έχει την παρουσίαση που πρέπει; Δύσκολα πράγματα, και σίγουρα χωρίς εύκολη απάντηση.

Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει και η θέση του αναγνώστη, του θεατή? Η θέλησή του να ενημερωθεί δεν μπορεί να εκδηλώνεται με συνθήκες «ψυχαγωγίας». Η ενημέρωση, η ουσιαστική ενημέρωση, αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση και του πολίτη, ο οποίος πρέπει να μπορεί να διακρίνει τη βαρύτητα της είδησης, κυρίως όμως να προσπαθεί να την αναλύει και να την καταλαβαίνει. Ευθύνη του δημοσιογράφου είναι να την κάνει όχι πιο «εύπεπτη», αλλά πιο κατανοητή.

Η δυσάρεστη είδηση δεν είναι «θέαμα», είναι αφορμή για σκέψη και δράση. Έτσι μόνο μπορεί να έχει αξία η ουσιαστική ενημέρωση.

Ας ευχηθούμε μόνο οι δυσάρεστες ειδήσεις να μειώνονται όλο και περισσότερο?