Μαζέψτε τα δάχτυλά σας

Ακούω τελευταία  ιστορίες και απόψεις για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Για τους άνδρες που δεν έχουν την ικανότητα να μεγαλώσουν σωστά ένα παιδί μόνοι τους, ή για τις γυναίκες που δε μπορούν να επιβιώσουν και αναθρέψουν το παιδί τους χωρίς την ανδρική παρουσία. Για τα παιδιά, που μεγαλώνοντας, θα έχουν απεριόριστα ψυχολογικά προβλήματα και για την κοινωνία που απλώνει επιδεικτικά  το δάχτυλο και στιγματίζει αυτό που εγώ ονομάζω Τόλμη & Θάρρος.

Μεγάλωσα σε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια, με γονείς δεμένους μεταξύ τους, μέχρι και σήμερα. Πράγμα που δεν ισχύει  για το δικό μου το παιδί. Αν και ποτέ δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ή ενδοιασμούς  για την επιλογή μου αυτή, πρόσφατα προβληματίστηκα με όσα άκουσα σε μια συζήτηση που καλώς ή κακώς ήμουν «μέλος» της. Στενόμυαλες αντιλήψεις, κοινωνικά κλισέ για σάπια μυαλά και θεωρίες που μυρίζουν μούχλα. Χορταριασμένες σχέσεις από την στασιμότητα και τσιτωμένες αντιδράσεις από την έλλειψη στοιχειωδών συναισθημάτων. Ζευγάρια που έχουν να κοιταχτούν στα μάτια χρόνια, που η τελευταία φορά που ήπιαν παρέα ένα ποτήρι κρασί, ήταν η μέρα του γάμου τους, που κοιμούνται ο ένας στο κρεβάτι κι ο άλλος στον καναπέ. Που ο καθένας έχει τη δική του ζωή, τους δικούς του φίλους, τη δική του μοναδική σχέση με τον εαυτό του και μόνο. Που το κοινό τους σημείο πια, είναι η στέγη στην οποία επιμένουν πεισματικά να συνυπάρχουν για λόγους κοινωνικούς ή συμφέροντος. Με την ανόητη δικαιολογία πως τα παιδιά μεγαλώνουν ευτυχισμένα μόνο αν έχουν  και  τους δύο γονείς , μέσα σε ένα σπίτι, που η ευτυχία έφυγε σκαστή ένα βράδυ απ? το παράθυρο.

Τα παιδιά μεγαλώνουν ευτυχισμένα όταν αντικρίζουν ευτυχισμένους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από τον αν βρίσκονται σε γάμο ή όχι, απ? το αν διαμένουν στο ίδιο σπίτι ή αν τα χαρτιά, τους ονομάζουν συζύγους. Και είναι κουτός  και  βλάκας εκείνος που υποτιμά την νοημοσύνη και την αντίληψη των παιδιών. Αυτών των μικρών, που ευτυχώς γεννήθηκαν πιο έξυπνα από εμάς και εξελίσσονται σε άτομα με ιδιαίτερα υψηλό δείκτη νοημοσύνης, για να καταλαβαίνουν και να γνωρίζουν που κρύβεται η αληθινή ευτυχία.

Αγαπητή κοινωνία, αγαπητά ζευγάρια της συνήθειας και της κατακριτέας αντίδρασης, παρακαλώ μαζέψτε τα δάχτυλά σας και στρίψτε τα προς τον καθρέφτη σας, γιατί μας εμποδίζετε την υπέροχη  θέα με τις ανοιχτές καρδιές, τις αληθινές αγάπες και τα ειλικρινή χαμόγελα.

Το είπε κάποτε και η λατρεμένη Μαλβίνα Κάραλη