Κάτι δεν κάνουμε σωστά….

Περιμένουμε λοιπόν την εκταμίευση της δόσης, να εισπράξουμε 7,5 δις, να επιστρέψουμε τα 4 στην τοκοχρεωλυτική δόση που χρωστάμε, να δώσει τα υπόλοιπα το κράτος, έναντι στους ιδιώτες στους οποίους χρωστάει πάνω από 7 δις…

Ωραία και μετά; Μετά θα εισπράξει το κράτος από τους φόρους ό,τι εισπράξει, θα έρθει ο Σεπτέμβρης, θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε πάλι για να ψηφίσουμε τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα για να πάρουμε και τα άλλα 2,8 δις υπόλοιπα της δόσης,  εκεί κατά τον Οκτώβριο, για να βγάλουμε (;) το Χειμώνα.
Αυτά,  αν δεν συμβεί κάτι άλλο εν τω μεταξύ, όπως π.χ. το Βrexit, το οποίο κανείς στην κυριολεξία δε γνωρίζει ποιες συνέπειες θα έχει.

Ωστόσο, έχουμε κάποιους τουρίστες, αλλά για άλλη μια φορά δεν έχουμε τόσους όσους θα μπορούσαμε να έχουμε, ούτε εκείνους που θέλουμε να έχουμε όσον αφορά την καταναλωτική τους δυνατότητα. Όμως ελπίζουμε γενικώς και αορίστως ότι τουρίστες θα έλθουν και «θα κινηθεί χρήμα»…

Οι μόνες επιχειρήσεις που ανοίγουν είναι φαγάδικα με κύρια διάσταση τα μεζεδάδικα και τα σουβλατζίδικα, όπως επίσης και café, πάσης φύσεως…τώρα τελευταία έχουν γίνει της μόδας και τα νυχάδικα… Η ανεργία είναι στο 25%, η πρωτογενής παραγωγή είναι σε τέλμα και τα λεγόμενα «καλά μυαλά» της χώρας, ψάχνουν εναγωνίως μια θέση στο Εξωτερικό.
Βέβαια οι εισαγωγές μειώνονται, όμως όχι γιατί αντικαθιστούνται από την εγχώρια παραγωγή, αλλά γιατί απλά μειώνεται το εισόδημα των καταναλωτών. Οπότε ακόμη και στην ονειρική περίπτωση που για κάποιο λόγο θα αυξηθεί το εισόδημα, θα αυξηθούν οι εισαγωγές. Παραγωγική βάση δεν φτιάχνουμε.

Την ίδια στιγμή οι επενδυτές δεν έχουν στην ατζέντα τους την Ελλάδα, παρά μόνο όταν βρίσκουν ευκαιρίες να αγοράζουν την Ελληνική περιουσία μπιτ παρά…Η γραφειοκρατία, η υπερφορολόγηση, η διαφθορά, η αντιεπιχειρηματικότητα, η πολυνομία, η καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης κ.λ.π. καλά κρατούν

Όλα αυτά περιγράφουν μια κατάσταση που λίγο πολύ τη βιώνουμε όλοι μας. Η πολιτική αντιπαράθεση, κινείται μεταξύ του «παραιτηθείτε» και του «εσείς είσαστε χειρότεροι», οι κυβερνώντες επικαλούνται ακόμη, το «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς, υποστηρίζοντας το μεταφυσικό επιχείρημα ότι αφού είμαστε αριστεροί όλα τα κάνουμε καλά.

Οι υπόλοιποι, η λεγόμενη σοβαρή αντιπολίτευση, μιλάει για μεταρρυθμίσεις, προβάλλει με επιχειρήματα το αδιέξοδο της Κυβέρνησης, αλλά δεν κατορθώνει να πει ποιες πραγματικά μεταρρυθμίσεις διεκδικεί και πως θα τις καταφέρει. Όλοι, φαίνεται σαν να αμύνονται στο αναπόφευκτο που επέρχεται. Η νέα γενιά, παραζαλισμένη, ξοδεύει το χρόνο της ανάμεσα στα καφέ και στα social media, περιμένοντας. Όλοι μοιάζουν να περιμένουν κάτι. Κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς και κανείς δεν προσπαθεί για κάτι. Όλοι έχουμε μπει στην αναζήτηση της δικής μας, προσωπικής επιβίωσης. Διαμορφώνουμε έτσι μια κοινωνία ναυαγών, στην οποία κυριαρχεί το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Είναι φανερό ότι κάτι δεν κάνουμε καλά. Ότι δεν έχουμε ως κοινωνία όραμα, μπούσουλα, ταυτότητα. Απλά κριτικάρουμε τους πάντες και τα πάντα και, όσο πιο ανασφαλείς είμαστε, τόσο περισσότερο κριτικάρουμε. Δεν ξέρω αν είναι φυσικό αυτό που μας συμβαίνει, ούτε αν είναι τελικά αναπόφευκτο να μπούμε ακόμη πιο βαθιά στο τέλμα,  προκειμένου να καταφέρουμε κάποτε να εκτιναχθούμε από εκεί…όμως κάτι πρέπει να κάνουμε. Εμείς, όλοι, όχι πάντως απλά να περιμένουμε. Σωτήρες, μεσσίες, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως δημιουργικές δυνάμεις, άνθρωποι και ομάδες τις οποίες πρέπει να ενδυναμώσουμε και να ενθαρρύνουμε και, όλοι μαζί να διαμορφώσουμε τις νέες συλλογικότητές μας, τις νέες ηγετικές ομάδες, ώστε με σωστή καθοδήγηση, με συμμετοχή,  με λογική και όραμα να μπορέσουμε να  ξεκουνήσουμε από το τέλμα…