Νύξη Βερολίνου για συμβιβασμό με Ρώμη και Παρίσι που θέλουν «ευελιξία»

Ως νεύμα πρόθεσης συμβιβασμού απέναντι στη Γαλλία και την Ιταλία ερμηνεύει ο οικονομικός τύπος την αλλαγή τόνου της γερμανίδας καγκελαρίου, καθώς Παρίσι και Ρώμη ζητούν «δημοσιονομική ευελιξία» με τους προϋπολογισμούς τους να προκαλούν, αρχικά, επιφυλάξεις στις Βρυξέλλες. Στις επόμενες εβδομάδες θα φανούν η πορεία που θα ακολουθήσουν οι οικονομικές «ατμομηχανές» της Ευρωζώνης αλλά και το μέλλον του γαλλο-ιταλικού φλερτ.

Όλα ξεκίνησαν από έναν Ιταλό: Τον Μάριο Ντράγκι. Ο Ντράγκι είναι πρωτίστως πρόεδρος της ΕΚΤ και έπειτα Ιταλός, αλλά όταν είχε μιλήσει στο τέλος Αυγούστου για τα όρια της νομισματικής πολιτικής στην αντιμετώπιση της κρίσης, είχε προκαλέσει δυσφορία στη Γερμανία που άκουσε στις αναφορές του για τόνωση της ζήτησης έκκληση για «αναθεώρηση» της λιτότητας.

Τα ζητήματα της ΕΚΤ είναι διαφορετικής φύσης από τις διαφορετικές προσεγγίσεις των πολιτικών ηγεσιών στο θέμα της οικονομικής πολιτικής, αλλά όχι εντελώς ξεχωριστά.

H Κομισιόν περιμένει ήδη «διευκρινίσεις» από τις Παρίσι και Ρώμη για τους προϋπολογισμούς τους. Καθώς στους διαδρόμους των Βρυξελλών και στις συναντήσεις των ευρωπαίων ηγετών κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό ο γαλλικός και ο ιταλικός προϋπολογισμός, και η αναφερόμενη ένταση με το Βερολίνο, η έκφραση υποστήριξης της Άνγκελα Μέρκελ στον Ντράγκι την περασμένη Παρασκευή απέκτησε ιδιαίτερο βάρος.

«Είμαι ευγνώμων προς τον Μάριο Ντράγκι που μας υπενθύμισε για άλλη μία φορά την κατάσταση» είπε. «Η νομισματική πολιτική μπορεί να κάνει ορισμένα πράγματα, αυτή είναι η δουλειά της ΕΚΤ, αλά εάν δεν αντιδράσει ταυτόχρονα και η δημοσιονομική πολιτική, εάν δεν βελτιώσουμε την οικονομική μας πολιτική και το επενδυτικό μας κλίμα, δεν θα βγούμε από αυτήν την μη ικανοποιητική κατάσταση» εξήγησε μιλώντας στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής.

Τον τόνο της ερμηνεύει το Bloomberg ως ένδειξη πως προτίθεται να προχωρήσει σε συμβιβασμό με το Παρίσι και τη Ρώμη: Η καγκελάριος μοιάζει «διατεθειμένη να κάνει το μεγάλο παζάρι με την Γαλλία και την Ιταλία και να τους επιτρέψει ένα κάποιο περιθώριο στους στόχους για δημοσιονομική εξυγίανση με αντάλλαγμα μέτρα που θα κάνουν πιο ανταγωνιστικές τις δύο οικονομίες» γράφει.

Το τρίγωνο Βερολίνου, Παρισιού και Ρώμης έχει γίνει αυτούς τους μήνες ο κεντρικός δρων στην συζήτηση για την οικονομική πορεία που καλείται να ακολουθήσει η Ευρωζώνη -καθώς η Γαλλία και η Ιταλία βρίσκονται σε επικίνδυνη οικονομική στασιμότητα, και η Γερμανία αντιλαμβάνεται τους κινδύνους και για την ίδια. 

Ανάλογη μάλιστα φαίνεται ότι είναι η παράλληλη δυναμική και εντός της ΕΚΤ: Τις αναφορές για ένταση και με την πολιτική ηγεσία στο Βερολίνο, πέραν εκείνων με τον γερμανό κεντρικό τραπεζίτη Γενς, είχε ακολουθήσει η επίσκεψη του γάλλου Μπενουά Κερέ, μέλους του συμβουλίου, στην γερμανική πρωτεύουσα. 

Ο συμβολισμός ήταν τέτοιος που η Frankfurter Allgemeine Zeitung διάβασε έκκληση στήριξης από τον Ντράγκι με την αποστολή του «υπουργού Εξωτερικών του», του Μπ.Κερέ, στο Βερολίνο. Η Μέρκελ και στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ της ηγεσίας της ΕΚΤ σε περιστάσεις που είχε εκφράσει διαφωνίες η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (με σημαντικότερο παράδειγμα το «θα κάνουμε το παν» του Ντράγκι προ δύο ετών). 

Τα ζητήματα είναι περίπλοκα και για τις τρεις πρωτεύουσες: Στο Παρίσι, ο Φρανσουά Ολάντ παλεύει να την πολιτική του επιβίωση, στη Ρώμη ο Ματέο Ρέντσι προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των αντιδράσεων στην οικονομική του πολιτική -διαδηλώσεις κατά των μέτρων του έγιναν ξανά την Κυριακή- ενώ στο Βερολίνο η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βλέπουν με ανησυχία να ενισχύεται το ευρωσκεπτικιστικό AfD, φοβούμενοι πως πιο «επιθετική» δράση ακόμη και της ΕΚΤ θα καταλήξει να ενισχύσει το ρεύμα του.

Όσον αφορά συγκεκριμένα την περίφημη γαλλο-ιταλική συμμαχία, η ιταλική Reppublica προσπαθεί να φωτίσει τις δυναμική της και τη σχέση με το Βερολίνο με την αναλογία του… ερωτικού τριγώνου. 

Με τον περιπαικτικό τίτλο «ερωμένη της Γαλλίας», η εφημερίδα γράφει: «Για τη Γαλλία, η Ευρωπαϊκή Ενωση στηρίζεται στο γάμο της με την Γερμανία, που μετά πάνω από πενήντα χρόνια. Όπως όμως όλοι οι γάμοι χρόνων, έχει κι αυτός τα πάνω του και τα κάτω του. Στις κρίσιμες στιγμές, η Γαλλία θυμάται ότι έχει κι έναν παλιό εραστή, αιώνια ωραίο και ελκυστικό που παραμένει πάντα διαθέσιμος: λέγεται Ιταλία». 

«Όπως συμβαίνει όμως συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις, ο ρόλος του εραστή είναι ένας και μοναδικός: να δυναμώνει τη φλόγα του παραδοσιακού γάμου» συνεχίζει η Repubblica.

Η ανάγνωση αυτή υποστηρίζει ότι προτεραιότητα της Γαλλίας είναι η αλλαγή προσανατολισμού της Ευρώπης, ενώ «αντίθετα, ο Ρέντσι, αξιοποιώντας την απουσία πολιτικού αντιπάλου, έχει ανοίξει πολλά μέτωπα μεταρρυθμίσεων […] που ακόμη δεν έχουν γίνει απτή πραγματικότητα και προκαλούν διάφορες αντιστάσεις». 

Καταλήγοντας, η ιταλική εφημερίδα αναρωτιέται εάν στην απόπειρά Γαλλίας και Ιταλίλας να «πετύχουν να μεταπείσουν την Άνγκελα Μέρκελ» φανεί ότι ο άξονας μεταξύ τους δεν είναι τόσο δυνατός όσο ο γαλλογερμανικός.

Επιμέλεια: Β.Ψυχογιός