Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι!!

      Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και την επιβολή των γνωστών φορολογικών μέτρων, είναι σίγουρο ότι τα μέτρα δεν βγαίνουν. Όπου και να πας, σε οποιαδήποτε συναλλαγή γίνεται, ουδείς πλέον κόβει αποδείξεις και επίσης ουδείς ζητάει αποδείξεις. Για πιο λόγο άλλωστε…Το κίνητρο για τους επαγγελματίες να φοροδιαφεύγουν είναι πια πολύ ισχυρό και δυστυχώς για τους πολλούς ηθικά δικαιώνεται. Σου λέει, «αφού το κράτος με κλέβει, γιατί να μην το κλέψω κι εγώ».

     Την ίδια στιγμή, με το να μην υπάρχει κίνητρο για συλλογή αποδείξεων από τους καταναλωτές, η απάντηση στην ερώτηση που δέχονται, με απόδειξη ή χωρίς απόδειξη, είναι φυσικά χωρίς απόδειξη, μια που το παιχνίδι σ αυτήν την περίπτωση είναι win win. Είναι πολύ δύσκολο στην παρούσα φάση να σκεφτεί κάποιος το λογικό, ότι συμβάλλοντας στη φοροδιαφυγή του άλλου, ο ίδιος επιβαρύνεται με περισσότερους φόρους. Άλλωστε όποιος μπορεί,  όπου μπορεί, το ίδιο κάνει κι αυτός.

   Όσον αφορά τους Δημοσίους Υπαλλήλους που «δεν μπορούν να κρύψουν», τα φορολογικά έσοδα που προέρχονται από αυτούς, απλά αφαιρούνται από το σύνολο της αμοιβής τους που έτσι κι αλλιώς τις καταβάλλει το κράτος. Για να έχει όμως να τις καταβάλλει, πρέπει να έχει έσοδα από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Δηλαδή Μύλος. Είναι μαθηματικά βέβαιο λοιπόν ότι τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν σε σημαντικό βαθμό με ότι αυτό συνεπάγεται.

    Το ερώτημα είναι άραγε δεν το βλέπουν; Δεν το προβλέπουν; Τόσο οι εκπρόσωποι των θεσμών όσο και η κυβέρνηση, δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι. Κάτι άλλο συμβαίνει.

     Μια ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε, είναι ότι και οι μεν και οι δε, ελάχιστα ενδιαφέρονται για να υπάρξει πραγματική έξοδος από την κρίση. Αυτή την αδιαφορία τους, οι μεν Κυβερνώντες τη στηρίζουν στην ουσιαστική αδυναμία τους να συνεργαστούν με την πραγματικότητα αλλά και στην αδράνεια της αντιπολίτευσης να αντιδράσει, μια που οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις της χώρας είναι εγκλωβισμένες κατά κάποιο τρόπο στην ανάγκη συνεργασίας με τους θεσμούς.

     Οι δε εκπρόσωποι των θεσμών είναι εγκλωβισμένοι στη μηχανιστική θεώρηση των πραγμάτων, μια που πρέπει να δείχνουν ότι τυπικά επιβάλλοuν πράγματα προς την κατεύθυνση των περικοπών, προκειμένου να πείθονται τα συντηρητικά κοινοβούλια των Ευρωπαϊκών Χωρών να εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις. Προσθέστε σ αυτά την ανικανότητα των Κυβερνώντων να αντιδράσουν με οποιαδήποτε αποτελεσματική εναλλακτική πρόταση, ώστε να οδηγήσουν τη χώρα στην Ανάπτυξη. Αποενοχοποιούνται μόνο με το να εκφράζουν τον πόνο και τη δυσαρέσκειά τους στα μέτρα που παίρνονται, ευελπιστώντας ότι η διέγερση του θυμικού των ψηφοφόρων θα τους κρατήσει στην εξουσία.

      Τι θα γίνει λοιπόν; Ειλικρινά κανείς δεν ξέρει. Όλοι ελπίζουν ότι κάπως, με κάποιο τρόπο, κάτι θα γίνει και θα τη βγάλουμε. Η γνωστή Ελληνική μεταφυσική θεώρηση περί του καλού Θεού της Ελλάδας. Η ουσία είναι μία, ότι αν δεν υπάρξει υπεύθυνη, αποτελεσματική εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα εφαρμόσει μια μεταρρυθμιστική πολιτική με ευρεία συναίνεση και έντονη πολιτική βούληση, τότε  κατά τη λαϊκή έκφραση απλά «θα βουλοπλέουμε», ή κατά την επιστημονικότερη θα βρισκόμαστε σε μια στασιμοχρεωκοπία που θα καταναλώσει ποιος ξέρει πόσες γενιές ακόμη.