Να δεις τι σούχω για μετά…

       Τα όσα συμβαίνουν στη χώρα πριν λίγο καιρό θα ήταν αδιανόητα. Πως όμως φτάσαμε εδώ; Πως τα καταφέραμε έτσι;
         Κατ αρχήν είναι θέμα παιδείας. Είναι η παιδεία όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης που διαμόρφωσε ένα λαό να μη μπορεί να διαχειριστεί το παρόν και το μέλλον του. Το πολιτικό σύστημα είναι παράγωγο της παιδείας μας, της κοινωνίας μας, παράγωγο των αδυναμιών μας.
      Μπορεί να βρίζουμε τους πολιτικούς για τις λαμογιές τους, για το πελατειακό σύστημα που υπάρχει, για την αδυναμία τους να κατανοήσουν τα αυτονόητα, να μονιάσουν, να λειτουργήσουν σαν ομάδα που διεκδικεί το εθνικό συμφέρον, αλλά όλοι μας συμβάλλαμε σ αυτά. Εμείς τους ψηφίζουμε και εμείς τους ζητούμε να κάνουν ότι κάνουν. Είναι θέμα παιδείας αν χρησιμοποιούμε τη λογική μας και αν έχουμε αναλυτική ικανότητα των πραγμάτων.
     Όταν λείπουν αυτά, επικρατεί η μεταφυσική, η συνομωσιολογία, το μπέρδεμα της επιθυμίας με την πραγματικότητα. Επικρατούν οι δημαγωγοί και οι αγύρτες και όχι οι λογικοί, ειδικά μάλιστα  όταν λένε και δυσάρεστα πράγματα.
       Τα προβλήματα στη χώρα ξεκινούν από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Συνεχίζουν με τον τρόπο ανάλυσης της πραγματικότητας και καταλήγουν στο να αποφασίζουμε και να ενεργούμε με εντελώς ανορθολογικό τρόπο, κυρίως ανάμεσα στις έννοιες καλό-κακό. Η στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας οδηγεί στις λάθος αποφάσεις και δημιουργεί αλλεπάλληλες συνθέσεις εικονικής πραγματικότητας που καταλήγουν στον παραλογισμό.

    Έτσι φτάσαμε στον παραλογισμό του Δημοψηφίσματος. Κάνουμε ένα δημοψήφισμα εναντίον κάθε έννοιας λογικής. Πρώτον, για ένα ερώτημα που δεν ισχύει. Δεύτερον γιατί το αποτέλεσμα που εμείς θα ψηφίσουμε δεν επηρεάζει καθόλου εκείνους που αποφασίζουν για εμάς. Τρίτον γιατί το κάνουμε τη στιγμή που πέφτουμε στο γκρεμό και μείς ψηφίζουμε για τον τρόπο πρόσκρουσης Τέταρτον γιατί γίνεται 5 μήνες μετά την εκλογή μιας «φρέσκιας» κυβέρνησης με νωπή εντολή, με ακόμη πρόσφατη συζήτηση στη βουλή και χωρίς  να έχουν συνεννοηθεί οι πολιτικοί αρχηγοί ούτε καν τηλεφωνικά. Πέμπτο γιατί σε μια διεθνή διαπραγμάτευση όλοι πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Εμείς αντίθετα κάνουμε ότι μπορούμε για να διχάσουμε το λαό.

   Άλλος παραλογισμός είναι η ερμηνεία του Ναι ή του Όχι. Μας λένε ότι το όχι ενδυναμώνει τη διαπραγματευτική θέση του πρωθυπουργού.  Είναι λογική αυτή η σκέψη όταν όλοι, μα όλοι οι διεθνείς παράγοντες φωνάζουν ότι το δημοψήφισμα είναι ναι ή όχι στο Ευρώ; Ποια εφημερίδα ή πρακτορείο ειδήσεων της διεθνούς κοινότητας θα βγει τη Δευτέρα και θα γράφει «Οι Έλληνες ψήφισαν όχι στο ερώτημα:
 
“Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/06/2015 και αποτελείται από δύο μέρη τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους:Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται “Reforms for the completion of the Current Program and beyond”(Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο “Preliminary Dept Sustainability Analysis”(προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).
 
   Όλα τα μέσα θα γράφουν ότι οι Έλληνες είπαν όχι στο Ευρώ. Γιατί γνωρίζουν καλά ότι το πραγματικό ερώτημα είναι Ναι στο Ευρώ με οικονομική βοήθεια και υποχρεώσεις που περιλαμβάνουν λιτότητα ή όχι στο ευρώ με ότι προκύψει…
   Αναζητείται λοιπόν, ψυχραιμία νηφαλιότητα και λογική. Η πολιτική φαντασίωση που ζουν οι κυβερνώντες, κινδυνεύει να οδηγήσει ένα λαό σε ένα ακόμη κορυφαίο ιστορικό λάθος. Σε μια κορυφαία  λάθος απόφαση… Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα, που ο λαός μας με δικές του αποφάσεις οδηγήθηκε σε καταστροφές… ας μη τα επαναλάβουμε
Είμαστε Έλληνες Ευρωπαίοι και δεν το διαπραγματευόμαστε όσο και αν κάποιοι θέλουν να μας εντάξουν στους…Βαλκάνιους Ευρασιάτες!