Λοιπόν τι κάνουμε τώρα;;;

Ψηφίσαμε στις εκλογές, βγάλαμε Κυβέρνηση, Αυτή πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και άρχισε;; να κυβερνά. Μάλιστα. Τόσο απλά. Οι υπουργοί εγκαταστάθηκαν στα γραφεία τους, προσέλαβαν ή προσλαμβάνουν τους μετακλητούς κολλητούς τους, αρχίζουν να αλλάζουν τους Γενικούς Γραμματείς που δε γουστάρουν για να βάλουν τους δικούς τους, θα αλλάξουν διοικήσεις νοσοκομείων, οργανισμών, τραπεζών κλπ.
Δεν άλλαξε τίποτα. Όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά ξαναγυρίσαμε σε όλα εκείνα που πριν από 5-6 χρόνια, μπροστά στο φάσμα της κρίσης, εξορκίζαμε. Κομματικές επιλογές παντού.
Την επικαιρότητα την καταλαμβάνουν μονίμως νούμερα πάσης φύσεως. Από νούμερα για το που θα φτάσει η σύνταξη, η μείωση του ΑΕΠ, το ποσοστό της ανεργίας, μέχρι νούμερα που δηλώνουν αριστεροί και νομίζουν ότι με αυτή τη δήλωση έχουν το ηθικό πλεονέκτημα και μπορεί να λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι?.
Αυτή είναι η δημοκρατία όμως. Επιλέγει η πλειοψηφία, όσο και αν είναι πολύ σχετική πλειοψηφία- το 20% στο σύνολο των ψηφοφόρων, εκείνους που θα κυβερνήσουν και κυβερνούν το σύνολο, όχι μόνο τους ψηφοφόρους τους. Αυτό να μην το ξεχνάμε?
Την ίδια στιγμή, οι άλλοι, η αξιωματική αντιπολίτευση, ταλανίζεται από τις αψιμαχίες των υποψήφιων αρχηγών, των σογιών, των σχολών, των ιδεολογιών? Η επίκληση της νεότητας και σ αυτή την περίπτωση όπως και στην περίπτωση της Κυβέρνησης, δεν φέρει εξ οφίτσιο και νέα πνοή στο πολιτικό σύστημα της χώρας?
Έχεις και τους άλλους, τους προοδευτικούς κεντροαριστερούς, όπου ο ένας, γέννημα θρέμμα του άλλου-μια που έκανε καριέρα καλή και άξια, αλλά στο πλαίσιο του «παλαιού» συστήματος- το καταγγέλλει και δε θέλει ούτε να συζητήσει μαζί του.
Έτσι ούτε από εκεί φαίνεται προς το παρόν να υπάρχει ελπίδα?
Οπότε τι κάνουμε τώρα; Ανάμεσα σε μια Κυβέρνηση εθνολαϊκή, με μόνη ιδεολογία τη διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, άριστη στους τακτικισμούς, μια δεξιά αξιωματική αντιπολίτευση εξουδετερωμένη για τουλάχιστον ένα χρόνο και μια κεντροαριστερή ομάδα γεμάτη στρατηγούς αλλά χωρίς στρατιώτες, τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει ο ενσυνείδητος πολίτης; Όταν μάλιστα κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, χειροτερεύει αντικειμενικά η κατάσταση αλλά και η προσδοκία για το μέλλον.

Προς το παρόν πάντως, επικρατεί μια γενικότερη αφασία. Αν όλα όσα εξαγγέλθηκαν γίνονται και θα γίνουν από την παρούσα κυβέρνηση, γίνονταν από τους προηγούμενους, θα είχαν ξεσηκωθεί οι πάντες?όμως τώρα, αποδεικνύεται είτε ότι οι διαμαρτυρίες των προηγουμένων ετών ήταν οργανωμένες από το ΣΥΡΙΖΑ, είτε ότι απλά η κοινωνία έχει εξουθενωθεί, έχει απογοητευτεί και αφέθηκε σε μια άνευ προηγουμένου μοιρολατρία?Μάλλον συμβαίνουν και τα δυο ως ένα βαθμό. Έτσι περνούν μέτρα που θα ήταν αδιανόητα για το 2014 ή το 2013, χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Το κακό είναι ότι δεν είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση?
Ανεχόμαστε ακόμη τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα, γνωρίζοντας στην πραγματικότητα ότι μας δουλεύουν, αλλά φαίνεται ότι μας αρέσει. Δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, που είναι τα λόγια και να διαβάσουμε και τον προϋπολογισμό του 2016, που θα είναι οι πράξεις?Μέρα με τη νύχτα. Κι όμως αντιδράσεις μηδέν.
Με μια κακή Κυβέρνηση όμως και μια εξίσου κακή αντιπολίτευση, οι πολίτες, η κοινωνία, η χώρα, μάλλον δεν θα ευημερήσουν. Όσο μένουμε αδρανείς, όσο τους βάζουμε όλους στο ίδιο καλάθι, όσο καθένας κοιτάζει το μαγαζάκι του, τη βολή του, τη συντεχνία του, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν.
Περιμένω από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο να εκλέξουν τον αρχηγό, αλλά να «αναγκάσουν» όλες τις κεφαλές να ενωθούν σε μια συγκεκριμένη και συγκροτημένη ιδεολογία του χώρου τους, συμβατή με τη σύγχρονη χριστιανοδημοκρατία. Περιμένω από τους ψηφοφόρους του Ποταμιού να πιέσουν την ηγεσία τους για ενωτική διάθεση και συμμετοχή στον ενιαίο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Περιμένω από τους ψηφοφόρους της δημοκρατικής συμπαράταξης-ΠΑΣΟΚ, να πιέσουν ώστε να ανοίξει ο χώρος και να συμμετάσχουν στην ενιαία σοσιαλδημοκρατία χωρίς προαπαιτούμενα και ηγεμονισμούς. Ας αναθέσουν επιτέλους σε έναν καταξιωμένο άνθρωπο της κεντροαριστεράς (π.χ. Γιώργος Καμίνης) την ενοποίηση και τη ηγεσία του χώρου και να τον δεσμεύσουν σε μια δημοκρατική ηγεσία. Ούτως ή άλλως όλα αυτά θα γίνουν γιατί η ζωή απεχθάνεται τα κενά, αλλά όσο γρηγορότερα συμβούν, τόσο περισσότερα θα περισωθούν από την καταρρέουσα χώρα.

Υ.Σ. Το ενδεχόμενο να υποκατασταθεί η σοσιαλδημοκρατία από το ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να είναι τεχνικά δυνατό όμως με όσα βλέπουμε και ακούμε να συμβαίνουν, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Αν όμως κάποιοι από τους κεντροαριστερούς θεωρούν εαυτούς ενδυνάμει συγκυβερνήτες με το ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που χάσει την παρούσα δεδηλωμένη, τότε ζήτω που καήκαμε?.