Μέχρι πότε ο Θεός θα εξακολουθεί να είναι «σκανδαλωδώς υπέρ της Ελλάδος»;

     Η  άνοιξη έρχεται, τα πρώτα τσάρτερ τουριστών έχουν προσγειωθεί και οι επιχειρηματίες του τουρισμού, ξεσκονίζουν, ετοιμάζονται και ελπίζουν να πάει η χρονιά καλά.  Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναμμένα κάρβουνα, -θα ξαναπροσληφθούν; Οι άνεργοι ελπίζουν- από ελπίδα άλλωστε άλλο τίποτα- ότι με την έναρξη της τουριστικής σεζόν, κάτι θα γίνει, δουλειές θα ανοίξουν και κάπου θα βρεθεί κάποια θέση και γι αυτούς.

    Οι Έλληνες συνεχίζουν να πηγαίνουν στα καφέ, να συζητούν, να ψάχνονται. Χιλιάδες έχουν στο νου πότε θα ανοίξει το νέο ΕΣΠΑ, μήπως και ξεκινήσουν εκείνη τη δουλίτσα που έχουν κατά νου, και όλοι περιμένουν…περιμένουν αλήθεια τι;
 
    Κάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων είναι κορεσμένα από το τι είπε ο Σόιμπλε, τι είπε ο Βαρουφάκης, τι είπε ο Χ δημοσιογράφος ή ο Ψ παράγοντας της κομισιόν….
Ταυτόχρονα οι αγωνίες της καθημερινότητας κορυφώνονται. Μετά από 6 χρόνια στενότητας ή και «στεγνότητας», ελάχιστα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει.

    Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η σωτηρία πρέπει να έρθει από τους Ευρωπαίους γιατί…γιατί έτσι! Μας χρωστάνε δεν τους χρωστάμε! Αρκετοί, πιστεύουν ακόμη ότι μέχρι το 2009 όλα πήγαιναν ρολόι και μετά, κάποιοι κακοί άνθρωποι, Έλληνες πολιτικοί, πουλήθηκαν για να «πουλήσουν» τη χώρα, να μας πάρουν τα πετρέλαια και τα αέρια και να μας κάνουν φτωχούς…Υπάρχει και εκείνο το πάνω από 30% που πιστεύει απλά ότι μας…ψεκάζουν για να μας κάνουν χαζούς!!!
 
   Το πολιτικό σύστημα που τόσο το έχουμε απαξιώσει και είναι γεγονός ότι δεν έχει αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, είναι απλά ο καθρέπτης μας. Υπουργοί ταγμένοι να υπερασπίζονται την εγχώρια οικονομία, βγάζουν τα λεφτά τους έξω. Υπουργοί ταγοί της κρατικής οικονομίας,  νοσηλεύονται σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια για μια απλή πνευμονία…πολιτικοί που κατακεραυνώνουν την ιδιωτική παιδεία και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια  στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία ή πανεπιστήμια… Υπάρχει απίστευτη διάσταση λόγων και έργων σ αυτή τη χώρα και όχι μόνο στους πολιτικούς…

    Με τούτα και με κείνα,  η απομυθοποίηση της λεγόμενης αριστεράς, συμβαίνει ραγδαία από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Εδώ μάλιστα η διάσταση λόγων και έργων είναι τεράστια, όχι γιατί διαφοροποιούνται τα έργα από τους προηγούμενους, αλλά γιατί τα λόγια ήταν-παραήταν ίσως- μεγάλα και παχιά. Όμως ένας λαός που αφήνεται τόσο εύκολα να παραμυθιαστεί, έχει και ο ίδιος τις ευθύνες του. 
 
   Και τώρα τι γίνεται τώρα;  Το καθημερινό άγχος της ρευστότητας και του καταρρέει δεν καταρρέει το σύστημα, έχει κουράσει ακόμη και τους ψυχραιμότερους. Κυριολεκτικά το μαρτύριο της σταγόνας.
   Η πραγματική οικονομία απλά είναι σε τέλμα. Η ανθρωπιστική κρίση –στο όνομα της οποίας λέγονταν πολλά παχιά λόγια- χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Προοπτική επενδύσεων ακόμη δεν φαίνεται ούτε με κιάλια και η κατάσταση απλά έρχεται σε ένα ολοένα και πιο ασφυκτικό αδιέξοδο.
  Ο χρόνος δουλεύει απελπιστικά σε βάρος μας και δουλεύει γρήγορα. Σύντομα, πολύ σύντομα η αρχική αισιοδοξία θα αντικατασταθεί με απογοήτευση και απελπισία και μετά…κανείς δεν ξέρει το μετά. Απλά όλοι μας ελπίζουμε ότι ο Θεός θα εξακολουθεί να είναι «σκανδαλωδώς υπέρ της Ελλάδος» όπως έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος!