Σημασία έχει ο τρόπος….

 
    Επιχειρώντας μια πρώτη καταγραφή των πεπραγμένων των πρώτων ημερών της κυβέρνησης  μακριά από τους συναισθηματισμούς χαμένων και κερδισμένων, βλέπουμε ότι στα πολιτικά πράγματα της χώρας, πνέει ένας φρέσκος αέρας.  Κατ αρχήν σε επίπεδο συμβολισμών. Νέα πρόσωπα, νέος κώδικας ντυσίματος, νέος –πολιτικός- όρκος (αν και προβλέπεται από το σύνταγμα του…1975).

   Η Κυβέρνηση κέρδισε τις πρώτες εντυπώσεις, αναπτύσσοντας μια κινητικότητα η οποία προέρχεται μεν από την ανάγκη, δεδομένου ότι ο χρόνος είναι λίγος, αλλά και από την όρεξη του νεοφώτιστου.

   Ακριβώς αυτό το τελευταίο, συγχωρεί και τις λεκτικές υπερβολές που ακούσαμε από ορισμένους νεόκοπους υπουργούς.

  Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι νέοι υπουργοί ενημερώνονται και αρχίζουν να προσγειώνονται σιγά- σιγά στην πραγματικότητα.

  Σε ότι αφορά τη διαχείριση της κρίσης, ο κόσμος είναι ευχαριστημένος. Οι εικόνες δείχνουν έναν μουτρωμένο και εκνευρισμένο πρόεδρο του Eurogroup, έναν αγχωμένο πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπάρχουν ευχάριστες δηλώσεις από Γαλλία μεριά, από Ομπάμα, ακόμη και από Ρωσία.

    Όλα αυτά αρέσουν δεν είναι και λίγα για έναν λαό που είχε σιχαθεί την εικόνα της τρόικα να αξιολογεί για την επόμενη δόση. Όμως αρκούν;

     Η πραγματικότητα εξακολουθεί να είναι σκληρή. Όσο και αν η ελπίδα έχει έλθει, εντούτοις ο κόμπος είναι ακόμη πίσω.

     Για όσους αγωνιούσαν για τον πυρήνα της πολιτικής της Κυβέρνησης, η αναδίπλωση είναι ήδη γεγονός. Είναι δεδομένο ότι θα ξεπληρώσουμε τα δάνεια στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ δια στόματος Πρωθυπουργού. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι οι εταίροι δεν δέχονται με τίποτα να κουρέψουν το υπόλοιπο χρέος που διακρατούν τα κράτη. Ειπώθηκε ακριβώς έτσι από τον Αντιπρόεδρο Κο Δραγασάκη.

     Οπότε τι μένει; Μένει η επιμήκυνση, η περίοδος χάριτος και τα χαμηλά επιτόκια. Αυτά δηλαδή που έλεγαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ότι θα διεκδικήσουν εδώ και 1-2 χρόνια.  Επιπλέον όμως «σκοτώσαμε»  και την τρόικα, έστω και αν ήταν ετοιμοθάνατη από την 31/12/2014. Ποια είναι λοιπόν η διαφορά των νυν με τους πρώην; Μα ότι οι νυν κάνουν μέχρι τώρα  αυτό που πραγματικά είπαν. Έδωσαν ελπίδα. Η πολιτική πολλές φορές πέρα από τον κυνισμό και την ουσία απαιτεί επιπλέον τρόπο. Δεν έχει σημασία μόνο τι λες, αλλά και ο τρόπος που το λες.
     Αν στη διαπραγμάτευση όπως εξελίσσεται,  εξασφαλιστεί και η διαρκής ροή ρευστότητας χωρίς παρενέργειες μέχρι την επίτευξη συμφωνίας, τότε θα μιλάμε πραγματικά για θετική εξέλιξη. Άλλωστε όντως η Ευρώπη αλλάζει και θα πετύχει εκείνος ο οποίος θα «οσμιστεί» πρώτος τις αλλαγές.