26 Στριπτιζάδικα….

   Τον συνάντησα τυχαία περπατώντας στο κέντρο του Ηρακλείου. Η μέρα ήταν λίγο μουντή, αλλά  κυκλοφορούσε αρκετός κόσμος, καθόταν στα γύρω καφέ, χάζευε τις βιτρίνες… Το φίλο μου το Δημήτρη είχα να τον δω πάνω από 4 χρόνια. Εκεί στις αρχές του ξεσπάσματος της κρίσης, Μάρτη του 2010 τα είχαμε πει τελευταία φορά.
    Ωστόσο μεσολάβησε Καστελόριζο, Τρόικα, PSI, περικοπές, υπερφορολόγηση, ανεργία, κατήφεια και θλίψη…
Στην ερώτησή μου πως βλέπει την κατάσταση, διέκρινα μια κάποια ένταση στο πρόσωπό του.
 
–Δεν έχει αλλάξει τίποτα… Μάλλον έχουν αλλάξει ελάχιστα. Οι πλούσιοι εξακολουθούν να πλουτίζουν και να ξεφεύγουν από την εφορία, οι φτωχοί  φτωχαίνουν ,σε λίγο δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν και το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να πορεύεται όπως παλιά. Έχει προτεραιότητα να διαφυλάξει τα συμφέροντά του…Bέβαια έχουν γίνει κάποια πράγματα, ίσως με την πίεση της τρόικας, ίσως με την επιμονή κάποιων πολιτικών που δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος. Όμως φοβάμαι ότι δεν έχουμε βάλλει ακόμη μυαλό. Εκείνοι που είναι ενάντια σ αυτήν την κατάσταση, δεν προτείνουν κάτι άλλο, παρά να γυρίσουμε στην προηγούμενη ευμάρεια…

-Ε και κακό είναι αυτό;

-Εξαρτάται, τι εννοείς ευμάρεια. Σου θυμίζω ότι εκεί γύρω στο 2004-2005, το Ηράκλειο είχε 26 στριπτιζάδικα.
Αν αυτή είναι η ευμάρεια στην οποία πρέπει να γυρίσουμε, ε τότε καλιά να μου λείπει!

-Και τι πρέπει να γίνει δηλαδή;

-Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά φοβάμαι ότι δεν ξέρει και κανείς από εκείνους που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους…δεν αρκεί να έχεις ελπίδα. Πρέπει να στηρίζεται και κάπου. Δεν αρκεί να έχεις κατά νου σωστές πολιτικές πρέπει να έχεις και διάθεση και συναίνεση να τις εφαρμόσεις. Αυτή τη στιγμή, ελάχιστα έχουν αλλάξει στο πολιτικό σύστημα και στην Ελληνική Κοινωνία. Δεν έχουμε βάλλει μυαλό. Εξακολουθούμε να ζούμε το μύθο μας. Μιζεριάζουμε και οργιζόμαστε γιατί ο μύθος αυτός συγκρούεται με την πραγματικότητα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη…
 
Μετά από αυτή τη μικρή συζήτηση, προτιμήσαμε και οι δυο να αλλάξουμε κουβέντα…